ព័ត៌មានមិនធ្វើឱ្យកុមារ…

ព័ត៌មានមិនធ្វើកុមារមាន សុវត្ថិភាពឡើយ ការអនុវត្តទើបធ្វើឱ្យកុមារមានសុវត្ថិភាព

ដូចកុមារដទៃទៀតនៅក្នុងអំឡុងពេលនេះដែរ ពួកគេមិនអាចទៅសាលារៀនដែលស្ថិត​នៅក្រៅ​បរិវេណរបស់ពួកគេ លេងកំសាន្តដោយសេរី​ដូច​ពួកគេអាចលេង​ជាមួយ​មិត្តភក្តិរបស់ពួកគេកាលពីមុន និងត្រូវនៅក្នុងផ្ទះ​​គ្រប់ពេល។ អ្វីដែលពួកគេអាចសួរ គឺតើពេលណាទើបស្ថានភាពនេះនឹង បញ្ចប់ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹងចម្លើយឡើយ។

នៅប្រទេសកម្ពុជា កុមារចំនួន ៩.៣៨៣នាក់​ កំពុងរស់នៅក្នុងកន្លែងថែទាំកុមារ និងកុមារចំនួន​ ១.៤៦៩នាក់ ផ្សេងទៀត​កំពុងស្ថិតក្នុងដំណើរការសមាហរណកម្មទៅកាន់គ្រួសារ និង សហគមន៍​វិញ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរាតត្បាតជាសកលនេះ ពួកគេត្រូវការការគាំទ្រច្រើនជាងពេលណាៗទាំងអស់ រួមទាំង​ការគាំទ្រលើការអប់រំ ការលេងកំសាន្ត និងសុខភាពផ្លូវចិត្ត។

នៅពេលបច្ចុប្បន្ន បុគ្គលិកសង្គម អ្នកថែទាំ និងបុគ្គលិកអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកំពុងបង្កើនសេវា​របស់ពួកគេជាមួយនឹងចំណេះដឹង និងធនធាន ដើម្បីធ្វើឱ្យកុមារបន្តទទួលបានព័ត៌មាន និងមានសុវត្ថិភាព។ ពួកគេផ្ដល់សម្ភារអនាម័យ រៀបចំ​វគ្គសិក្សា ពង្រឹងការអនុវត្ត​វិធានការប្រុងប្រយ័ត្នជាមុន និងផ្ដល់​ការពិគ្រោះយោបល់ផ្លូវចិត្ត។​

សម្រាប់រយៈពេលពីរខែចុងក្រោយនេះ បុគ្គលិកសុខភាព​បាន និងកំពុងប្រាប់កុមារ និងអ្នកថែទាំរបស់ពួកគេអំពីសារដូចៗគ្នា ពោលគឺការលាងដៃជាមួយនឹងទឹកស្អាត សាប៊ូ ឬជែលអាល់កុល ការខ្ទប់ច្រមុះ និងមាត់​ជាមួយ​ក្រដាសជូតមាត់ ឬកែងដៃ​ នៅពេលក្អក ឬកណ្ដាស់ ការពាក់ម៉ាស​ និងការរក្សាគម្លាត​ពីរម៉ែត្រពីអ្នកដទៃ។

នៅចុងបញ្ចប់នៃវគ្គសិក្សានីមួយៗ កុមារបង្ហាញអំពី​ការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ តាមរយៈការបង្ហាញ​អំពី​របៀប ដែលពួកគេអនុវត្តទម្លាប់​ដែលផ្តល់នូវសុខភាពល្អ ដូចជា ការលាងសម្អាតដៃ។

មិនត្រឹមតែកន្លែងថែទាំកុមារប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ​បុគ្គលិកសង្គមក៏ត្រូវការធ្វើដំណើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ដើម្បីផ្ដល់ព័ត៌មានដល់កុមារ និងឪពុកម្ដាយ អំពីកម្មវិធីថែទាំដោយឪពុកម្ដាយធម៌ ឬកម្មវិធីថែទាំតាមផ្ទះរបស់អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកផងដែរ។ គម្រោងថែទាំជំនួស ​គាំទ្រ​ដល់ឪពុកម្ដាយធម៌ ឬ អ្នកអាណាព្យាបាល ​ក្នុងការចិញ្ចឹមកុមារ​នៅក្នុងបរិយាកាសគ្រួសារ។

លោកស្រី សារ៉ាន់ ​ជាមន្ត្រីគម្រោង​នៃគម្រោងថែទាំជំនួសតាមសហគមន៍​នៃអង្គការសមាគមកុមាររីករាយបាននិយាយថា “​ខ្ញុំត្រូវនិយាយយ៉ាងច្រើន និងនិយាយជាច្រើនដង ដើម្បីឱ្យកុមារយល់។ ខ្ញុំមិនអាចបញ្ចប់នៅត្រឹមប៉ុណ្ណឹងទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវផ្ដល់ឱកាសឱ្យពួកគេអនុវត្ត។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំត្រូវវិលត្រលប់មកវិញនៅពេលក្រោយ ដើម្បីពិនិត្យមើលថា តើ​ពួកគេពិតជាអនុវត្តវិធីទាំងនេះដែរឬទេ​។ ហើយវិធីនេះក៏អនុវត្តចំពោះឪពុកម្ដាយធម៌ផងដែរ”។

ជាធម្មតា កម្មវិធីចិញ្ចឹមកូនបែបវិជ្ជមាន​នៅក្នុងភូមិនានាផ្ដល់ការទប់ស្កាត់​អំពើហិង្សា ដែលឪពុកម្ដាយ និងអ្នកថែទាំបានប្រព្រឹត្ត ប៉ុន្តែនៅពេលបច្ចុប្បន្ន កម្មវិធីទាំងនេះក៏បញ្ចូលនូវវិធានការពារពីជំងឺកូវីដ ១៩ ផងដែរ។

ឪពុកម្ដាយរៀនអំពីរាល់​បច្ចេកទេសចាំបាច់ទាំងអស់ និងបង្រៀនបន្តដល់កូនៗរបស់ពួកគេ​នៅផ្ទះ។ ពួកគេក៏ទទួលបានសម្ភារអនាម័យ រួមមាន​សាប៊ូ ម៉ាស់ និងទឹកអាល់កុលលាងដៃសម្លាប់មេរោគ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេផងដែរ។

អង្គការយូនីសេហ្វធ្វើឱ្យការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់បុគ្គលិកសង្គម និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល​​អាចអនុវត្តទៅតាមបាន តាមរយៈការបន្តគាំទ្រដល់ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា (ក្រសួង ស.អ.យ) និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកជាដៃគូ។ គោលបំណងសំខាន់​ គឺដើម្បីកាត់បន្ថយ​ផលប៉ះពាល់​នៃជំងឺកូវីដ ១៩​ លើកុមារងាយរងគ្រោះ។

គិតត្រឹមពេលសរសេរអត្ថបទនេះ ប្រទេសកម្ពុជាបានរាយការណ៍ឱ្យដឹងថា​ មានមនុស្សចំនួន ១២២នាក់​បានឆ្លងជំងឺកូវីដ​ ១៩ និងបានជាសះស្បើយទាំងអស់។ ចាប់តាំងពីរកឃើញករណីដំបូង និងដោយមានការរួមវិភាគទានពី USAID ​និងរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន អង្គការយូនីសេហ្វបានគាំទ្រក្រសួងសុខាភិបាល​​ក្នុងការដឹកនាំធ្វើយុទ្ធនាការផ្សព្វផ្សាយអំពីគ្រោះអាសន្ន និងយុទ្ធនាការជម្រុញឱ្យមានការចូលរួមរបស់សហគមន៍​នៅទូទាំងប្រទេស។ ប្រជាជនកម្ពុជាចំនួនជាង ១០លាននាក់​នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនកម្ពុជា ១៦លាននាក់​​ បានទទួលផលពីសកម្មភាពទាំងនេះ។